گفتمان قرآنی دبیرخانه گفتمان سازی فرهنگ قرآنی
پژوهش حاضر که به همت حجت الاسلام علی صبوحی انجام شده است بدنبال یافتن پاسخی مناسب به سؤالات اساسی زیر است:
- چرا نقش آفرینی هدایتی قرآن کریم در جایگاه بایسته و شایسته خود نیست؟
- چرا با وجود ترجمه و تفسیر قرآن، زمینه ارتباط و انس با این کتاب نورانی به طور کامل فراهم نیست؟
- چرا کمترین واحد تحدی در قرآن کریم سوره است و در هیچ جای این کتاب نورانی به آیه تحدی نشده است؟
- چرا امکان ارتباط با سوره های کتاب وحی فراهم نیست؟
- راه انس و ارتباط با سوره های قرآن کریم چیست؟
- چه نوع فعالیتی می تواند ضامن این انس و ارتباط باشد؟
- مگر نه این است که فهم سوره ها شرط اساسی انس با آن ها و استفاده از آن هاست؟
- مگر نه این است که برای فهم یک سوره باید آیات آن را در ارتباط با هم فهمید و به مقصود هدایتی کل سوره راه یافت؟
- خدای متعالی راه های مختلفی برای فهم مجموعه وحی پیشبینی فرموده است. راه هایی مانند تدبر، تفکر، تعقل، تفقه و …؛ کدام راه نیاز بالا را تأمین می کند؟
- آیا می توان تدبر را راهی مناسب برای تحقق این هدف دانست؟
- مفهوم تدبر چیست؟
- روش تدبر چگونه است؟
خلاصه نتیجه حاصل از تحقیق برای به جواب رساندن سؤالات بالا عبارت از این است که خلأ اصلی در عرصه ارتباط با قرآن کریم، تدبر است.